Door alleen al deze titel op papier te zetten gebeurde er al iets bij mij in de activering van een oud patroon. Er werden gedachten geactiveerd door middel van een kritische stem, zoals:
“Ja, nu moet je het waarmaken.”
“Je moet wel een pakkend begin hebben”
“Ik kan geen blog schrijven”
‘Ik weet niet hoe ik moet beginnen’ zegt een andere stem in mezelf. Ik besluit te stoppen, leg mijn pen papier aan de kant, en loop weg om chocolade te gaan halen. Dan zal het daarna wel beter gaan.
Nu ik dit zo opschrijf en er van een afstandje naar kijk is dit toch wel een bijzondere gedachten, alsof chocolade helpt om mijn schrijfinspiratie op te roepen. Eenmaal terug staarde ik naar het papier met de titel zin. “Tsja, nu zit je eraan vast” zegt de kritische stem weer. “Het moet nu over patronen gaan en hoe leg ik dat vast in woorden. Hoe leg ik dat uit?” en “Zullen ze me wel snappen dan?” en “Als ik een eigen voorbeeld geef stoot ik de mensen niet tegen de borst die in het voorbeeld betrokken zijn?” Mogelijk worden die geraakt in hun eigen patroon. Pffff…ZUCHT. Is het al vermoeiend als je dit leest?
Misschien denk je nu, JA herkenbaar! Of misschien denk je, jeetje Monique je maakt het jezelf wel erg moeilijk zo. Of wellicht denk jij iets anders.
Wat jij namelijk denkt en hoe je hierop handelt hangt af van je eerdere ervaringen. Je doet als mens een ervaring op > deze ervaring roept een gevoel op > je handelt hierop > er komt een tegenreactie > dit roept een gevoel op > je handelt hierna en zo gaat het door.
Voorbeeld: Je loopt op straat en een vreemd persoon zegt vriendelijk gedag > Het roept bij jou een gevoel van vriendelijkheid op > en je zegt vriendelijk gedag terug > de vreemdeling lacht terug > dat roept bij jou een gevoel van vrolijkheid op > je glimlacht terug en loopt door.
Wat er daarna gebeurd is dat we hier een conclusie/intentie aan koppelen. In het geval van het voorbeeld als een vreemde gedag zegt is dat veilig en roept vrolijkheid op. Wanneer je deze ervaring meerdere keren hebt en de reacties ongeveer hetzelfde zijn dan wordt dit opgeslagen in je brein als een automatisch patroon. Die opslagruimte bevindt zich in jouw onderbewustzijn zodat het je geen tot weinig energie kost om te handelen. Je kunt het vergelijken met een programma of app op je telefoon of computer. Zonder dat programma of app kan je telefoon op computer niet goed functioneren of kun je geen gebruik maken van hetgeen je ermee wil doen zoals bijv. bankzaken regelen, muziek luisteren of berichten sturen naar anderen.
Welke programma of app je nodig hebt is voor iedereen anders. Dit is met patronen ook zo. Iedereen heeft generieke patronen, maar ook individuele automatische patronen.
Laten we teruggaan naar je kindertijd…
Laten we teruggaan naar je kindertijd, want hier begint de start van het installatie proces. In de eerste 2 levensjaren worden de belangrijkste programma’s al geïnstalleerd.
Bijvoorbeeld als baby voel je honger > je gaat huilen > Je moeder pakt je op en geeft je voeding > Je hongergevoel verdwijnt en geeft een fijn gevoel > je wordt rustig en huilt niet meer.
Dit herhaalt zich in verschillende vormen de hele dag door.
Jouw ouders hebben daarentegen hun eigen geïnstalleerde patronen (programma’s) die vanuit hun eigen opvoeding en ervaringen hebben opgedaan. Vanuit deze ervaringen handelen je ouders zoals zij denken dat het beste is.
Zo zal de een flesvoeding geven en de ander juist borstvoeding. De ene moeder zal voeden tijdens tv kijken of als ze aan de telefoon is en de andere doet het met volle aandacht. De een zal het in een drukke omgeving doen, in het openbaar en een andere moeder zal de rust op zoeken. Zoveel mensen, zoveel patronen/gewoontes.
Laten we teruggaan naar het voorbeeld van de baby die honger heeft. Als baby voel je dat je honger hebt > Je gaat huilen > Je moeder heeft nog even geen tijd en laat je wachten > Je gaat harder huilen > Je moeder zet je in de box en loopt weg > Je voelt wanhoop en voelt je onbewust bedreigt in je levensbehoefte naar voeding, geen voeding = niet overleven. Dit is een oerinstinct. Het risico is dat je als baby het programma krijgt dat je heel moeite moet doen voor voeding. Of dat je afgewezen voelt. Of dat je het niet waard bent of dat je niet gehoord en gezien wordt. Stel dat je moeder dit patroon vaker herhaald dan zal dit als een patroon (programma) in jezelf geïnstalleerd worden. Iedere keer dat dit gevoel omhoog komt zal het patroon gevoed worden en daarmee bevestigd en sterker. Uiteindelijk wordt het een vertrouwd patroon en gaat dit je houvast geven.
Je weet inmiddels hoe het voelt en wat er gaat gebeuren. Je gaat als baby/ kind een strategie ontwikkelen zoals bijv. niet meer huilen, of nog harder huilen, of je aanpassen etc., zodat je beter met de situatie kunt omgaan en dat je de pijn (angst om te overleven) die het meebrengt niet meer hoeft te voelen.
Zo zie je dat er positieve en negatieve patronen (programma’s) geïnstalleerd kunnen worden afhankelijk van het gevoel wat het bij jou oproept. Want in feite is het even wegzetten van je kind in de box niet goed of fout, echter als baby/kind begrijp je dit niet.
Stel nu dat je op later leeftijd last hebt van verlatings- of bindingangst, te kort voelen, afgewezen voelen, niet waardevol voelen etc. weet dat dit komt uit je eerdere ervaring. Dat het een ontwikkeld patroon is en dat het niets zegt over wie je werkelijk bent. Het is ook niet zozeer de schuld van je ouders dat ze je dit aangedaan hebben, zij hebben naar hun geweten gehandeld zoals ze dat konden op dat moment. Het is enkel en alleen een patroon (programma) wat destijds ontwikkeld is om met je eigen gevoelens om te kunnen gaan omdat je het niet anders wist.
Wat maakt dat je er soms zo last van hebt?
Over het algemeen zijn de voorgeprogrammeerde patronen behulpzaam. Ze zorgen ervoor dat je systeem in balans blijft en het helpt om je energie te verdelen. Echter kunnen patronen ook voor conflicten zorgen in jezelf en met anderen. Dit wordt alleen niet altijd erkent waardoor je steeds in dezelfde (vervelende) situaties terecht blijft komen. De meeste patronen die je in jezelf hebt zijn door de jaren heen zo gevoed dat er weinig voor nodig is om ze (onbewust) te activeren.
Een woord, een zin, een intonatie of een handeling die iemand doet kan al voldoende zijn om het patroon te triggeren en het te activeren. Bijv. iemand geeft aan iets niet te willen en jij interpreteert het als afwijzing. Of iemand zegt even niets en jij interpreteert het als negeren of uit verbinding gaan en dat de ander geen contact wil.
Wat er gebeurd is dat je een oordeel maakt en je invult voor de ander op basis van je vroegere ervaring en (onbewust) patroon. Terwijl de ander het misschien helemaal niet zo bedoeld. Hierdoor reageer je vanuit je automatische patroon, wat vaak een geraakte pijnlading mee geeft, en dat wordt gevoeld door de ander die de reactie niet begrijpt. Wat er volgt is miscommunicatie in de vorm van ruzie/’het conflict’.
Bijv. je stuurt je partner een berichtje op whats app en die reageert niet meteen. Na een uur heb je nog geen reactie en je flipt uit de pan. Je wordt boos en gaat bellen of appen waarom je nog niets gehoord hebt. Wat er gebeurd is dat je op basis van oude ervaring, wat een onbewust patroon geworden is, gaat invullen voor de ander en de oude onverwerkte emotie (wrs niet gehoord/niet gezien voelen, niet belangrijk voelen, verlatingsangst etc.) projecteert op je partner. Het feit in het hier en nu dat je na een uur geen reactie op een Whatsapp hebt is niet iets om zo boos over te worden. Wanneer je eerlijk naar je reactie durft te kijken voel je dat het een oude pijn is en niet iets van het hier en nu. Hier gaat in met name in liefdesrelatie heel vaak op mis.
Hoe ga je om met deze (onbewuste) patronen en wat is de oplossing?
Het begint bij bewustwording. Bewust te worden van je eigen gedachten, je eigen gevoel en je eigen handelen. In het begin zal je dit niet direct kunnen herkennen tijdens ‘het conflict’ zelf. Mocht je in een ‘conflict’ (ruzie) terecht komen neem dan even een time-out. Haal jezelf even uit de situatie en reflecteer op jezelf. ‘He, wat gebeurt er nu eigenlijk?’ ‘Waar ben ik zo boos (verdrietig, of andere emotie) over? En ga onderzoeken waar het vandaan komt. Want het is niet de trigger van de zin, het woord, de handeling of dat waar je in eerste instantie op geraakt wordt. Het gaat om wat jij interpreteert en wat dit in jou activeert. Welk onverwerkt pijndeel in jou wordt actief?
In coachsessies vraag ik vaak door, dit kun je ook bij jezelf doen, en dan komt er vaak een antwoord: ‘Dat deden mijn exen ook.’ Of ‘Dat deed mijn vader of moeder ook.’ Dat betekent dat er een patroon actief is uit het verleden. Door de onverwerkte emotie die aan het patroon gekoppeld zit los te maken van de daadwerkelijke situatie in het hier en nu, deze situatie is enkel en alleen de trigger om het te activeren, ontstaat er een keuze. Kies je om je vast te houden aan het patroon en de onverwerkte emotie in stand te houden? Ja? Dan zul je vaker deze ervaring krijgen en mag je dit accepteren. Is je antwoord nee? Dan mag de onverwerkte emotie die eraan gekoppeld is gaan helen. Dit kun je met coachbegeleiding, zoals bijv. systemische werk, doen.
Wij mensen hebben het vermogen om deze diepe patronen om te buigen, echter vraagt dat wel bereidheid vanuit je diepere wil om het aan te gaan en te veranderen.
Vaak zie je dat dit pas komt wanneer we er zoveel last van hebben dat we er wanhopig van worden. Pas in crisis zijn we bereid om echt te veranderen. Daardoor lopen zoveel mensen vast in zichzelf. Hoe sneller je werkt aan jezelf, hoe minder heftig je in een crisissituatie komt en je leven een stuk aangenamer wordt.
Weet dat deze triggers en crisissituaties er niet zijn om je bewust pijn te doen of je dwars te zitten. Ze zijn slechts een uitnodiging vanuit je ziel om je levenslessen te leren. Zodra je hier met een andere blik naar kunt kijken gaat dit je innerlijke bevrijding geven. Daarnaast gaat het voor een andere en diepere verbinding met andere personen opleveren omdat je oude onverwerkte emoties niet meer projecteert op de personen in het hier en nu. Wanneer je de triggers die andere bij je teweegbrengen kunt reflecteren op jezelf als leermoment en spiegel van je binnenwereld ga je ontzettend persoonlijk groeien. Wanneer je dit samen met de ander kan doen, dat wil zeggen dat je beide vanuit dit perspectief kunt kijken ontstaat er een bijzondere dynamiek die een mooie verbinding teweegbrengt. Dit zou, mijn inziens, de basis moeten zijn van alle relaties die je aangaat.
Dus de vraag is durf jij in de spiegel echt naar jezelf te kijken?
Wil je graag hulp hierbij? Neem gerust contact met me op, ik kan je hierbij helpen.
Benieuwd naar mijn andere blogs?