Het schrijven ‘loopt wat achter’… of misschien ben ik precies daar wat ik moet zijn

Ik merk dat ik er niet goed tijd voor kan maken, terwijl tijd geen probleem is. Het lijkt een soort uitstel gedrag, vluchtgedrag. Maar nu ik er goed over nadenk is dit eigenlijk een teken dat ik niet op de goede weg zit. Want als het klopt en de weg vrij is dan stroomt energie vanzelf.

Het is inmiddels oktober en mijn hoofd begint steeds meer stemmen op te gooien dat ik het niet ga halen. Dat ik het toch niet red. Dat ik maar moet opgeven. En zo worden er nog meer negatieve gedachte gevoed. Ze brengen me aan het twijfelen.

Zou het niet te hoog gegrepen zijn voor me? Kan ik het wel echt?

En zoals ik al vaker beschreven heb wil ik ergens ook invloed hebben op het boek. Zo bedacht ik dat het mooi en leuk zou zijn als er illustraties in getekend zou worden door een echte illustrator. Maja meteen kwam daar vanalles bij kijken… kan ik dat wel betalen? Wie moet dat dan doen? En halen we dat wel qua tijd? Ieks de angst schoot naar me keel. En ik voelde dat ik me vooral met andere dingen ging bezig houden behalve met het luisteren naar Vinz en zijn verhalen op te schrijven.